Bolivia: zoutvlakte, vulkanen, woestijn en meren
Door: Han & Inez
Blijf op de hoogte en volg Inez en Han
22 Januari 2018 | Bolivia, Uyuni
Meteen als we – lopend – de grens bij Villazon oversteken zien en merken we overal en in alles dat Bolivia veel armer is dan Argentinië. Een kop koffie scoren is een hele uitdaging, stromend water en toiletten zijn er bijna niet, laat staan schone. Tegelijkertijd zien we op diverse posters van de Boliviaanse GGD dat je regelmatig je handen moet wassen. Maar waar?
Bolivia is ook het land van wachten: bij de grens, zowel het land in als uit, staan we minstens een uur in de rij. Het verifiëren van onze treinticket kost drie kwartier, wachten op de trein een uur, enzovoorts. Leuk is dat het leven zich grotendeels op straat afspeelt. Op allerlei plekken staan vrouwen iets te koken of te bakken en diverse vrouwen en mannen zitten er omheen op krukjes gezellig te eten. En daarbij uiteraard veel vrouwen met de typische wijde jurk, daaroverheen een schort en een bolhoedje.
We gaan van Villazon naar Uyuni. Van daaruit doen we een driedaagse jeeptour samen met drie Peruaanse vriendinnen en een Argentijns stel (man en vrouw), allen eind twintig. Onze Boliviaanse chauffeur/gids Domingo (62) kent het gebied dat we bezoeken op z’n duimpje. Bij bijzondere plekken geeft hij steeds in eenvoudig Spaans voor ons begrijpelijke en boeiende informatie over wat we zien en hoe dit ontstaan is. Op de eerste dag staat de Salar de Uyuni centraal. Het kerkhof met oude locomotieven en treinstellen is een voorafje, nog daterend uit de tijd dat veel metalen en mineralen werden getransporteerd van het Boliviaanse hoogland naar de kust in Chili. Daarna gaan we naar de Salar (zoutvlakte, hoogte + 3600 m). We lunchen in een klein hotel op de Salar dat helemaal gemaakt is van zout. Daarna verder, eerst over het droge deel van de Salar. Een eindeloze witte vlakte die doet denken aan een enorm sneeuwveld.
De Salar leent zich voor mooie plaatjes; we hebben een aantal foto’s bijgevoegd. Echt spectaculair is het gedeelte van de zoutvlakte dat een laagje water van enkele cm heeft, juist in deze periode van het jaar. De spiegeling op het water en de witte ondergrond leidt tot werkelijk fantastische beelden. De wolken, de hoge bergen aan de rand (veel vulkanen) en de silhouetten van jeeps en mensen geven schilderachtige plaatjes.
Na een uur rijden over de Salar met water – en af en toe stoppen voor foto’s – begint de zonsondergang aan het eind van de zoutvlakte. Ook prachtig. We slapen in een klein dorpje, aan de rand van de Salar.
De tweede dag is een tocht langs een paar bergdorpjes, vulkanen en zoutmeren en door woestijngebied. Sommige bergen en zoutmeren werden vroeger gebruikt voor de winning van delfstoffen (waaronder zilver en goud) en mineralen. De hoogte waarop wij ons bevinden varieert van 3600 tot rond de 5000 m. In de zoutmeren zien we heel veel flamingo’s.
We slapen op ruim 4300 meter. De hoogte gaat ons eigenlijk prima af. In de nacht hebben we vooral last van een aantal mensen dat er in de hut tot diep in de nacht een feestje van maakt. Dat terwijl bijna iedereen de volgende ochtend om vijf uur vertrekt om bij zonsopgang de geisers te bezoeken. Heel bijzonder om deze vulkanische activiteit van zo dichtbij te aanschouwen en te ruiken. Verderop nemen we een thermisch bad, heerlijk na die erg koude ochtend. De lama’s lopen voorlangs. Na een soort pas van 5000 meter hoogte, nog meer woestijnachtige hoogvlakte, meren en een hoogvlakte met bijzonder gegroepeerde stenen waar Salvador Dali zich ooit door heeft laten inspireren, rijden we naar de grens met Chili. Wij stappen bij de grensovergang (ook boven de 4000 m hoog) in een busje dat ons naar San Pedro de Atacama brengt.
We hebben drie fantastische dagen gehad. Niet alleen was alles wat we zagen prachtig, maar ook het samen optrekken met de (bijna) alleen Spaans sprekende Peruanen, Argentijnen en Boliviaan was een hele leuke en bijzondere belevenis.
Saludos, Inez & Han
Bolivia is ook het land van wachten: bij de grens, zowel het land in als uit, staan we minstens een uur in de rij. Het verifiëren van onze treinticket kost drie kwartier, wachten op de trein een uur, enzovoorts. Leuk is dat het leven zich grotendeels op straat afspeelt. Op allerlei plekken staan vrouwen iets te koken of te bakken en diverse vrouwen en mannen zitten er omheen op krukjes gezellig te eten. En daarbij uiteraard veel vrouwen met de typische wijde jurk, daaroverheen een schort en een bolhoedje.
We gaan van Villazon naar Uyuni. Van daaruit doen we een driedaagse jeeptour samen met drie Peruaanse vriendinnen en een Argentijns stel (man en vrouw), allen eind twintig. Onze Boliviaanse chauffeur/gids Domingo (62) kent het gebied dat we bezoeken op z’n duimpje. Bij bijzondere plekken geeft hij steeds in eenvoudig Spaans voor ons begrijpelijke en boeiende informatie over wat we zien en hoe dit ontstaan is. Op de eerste dag staat de Salar de Uyuni centraal. Het kerkhof met oude locomotieven en treinstellen is een voorafje, nog daterend uit de tijd dat veel metalen en mineralen werden getransporteerd van het Boliviaanse hoogland naar de kust in Chili. Daarna gaan we naar de Salar (zoutvlakte, hoogte + 3600 m). We lunchen in een klein hotel op de Salar dat helemaal gemaakt is van zout. Daarna verder, eerst over het droge deel van de Salar. Een eindeloze witte vlakte die doet denken aan een enorm sneeuwveld.
De Salar leent zich voor mooie plaatjes; we hebben een aantal foto’s bijgevoegd. Echt spectaculair is het gedeelte van de zoutvlakte dat een laagje water van enkele cm heeft, juist in deze periode van het jaar. De spiegeling op het water en de witte ondergrond leidt tot werkelijk fantastische beelden. De wolken, de hoge bergen aan de rand (veel vulkanen) en de silhouetten van jeeps en mensen geven schilderachtige plaatjes.
Na een uur rijden over de Salar met water – en af en toe stoppen voor foto’s – begint de zonsondergang aan het eind van de zoutvlakte. Ook prachtig. We slapen in een klein dorpje, aan de rand van de Salar.
De tweede dag is een tocht langs een paar bergdorpjes, vulkanen en zoutmeren en door woestijngebied. Sommige bergen en zoutmeren werden vroeger gebruikt voor de winning van delfstoffen (waaronder zilver en goud) en mineralen. De hoogte waarop wij ons bevinden varieert van 3600 tot rond de 5000 m. In de zoutmeren zien we heel veel flamingo’s.
We slapen op ruim 4300 meter. De hoogte gaat ons eigenlijk prima af. In de nacht hebben we vooral last van een aantal mensen dat er in de hut tot diep in de nacht een feestje van maakt. Dat terwijl bijna iedereen de volgende ochtend om vijf uur vertrekt om bij zonsopgang de geisers te bezoeken. Heel bijzonder om deze vulkanische activiteit van zo dichtbij te aanschouwen en te ruiken. Verderop nemen we een thermisch bad, heerlijk na die erg koude ochtend. De lama’s lopen voorlangs. Na een soort pas van 5000 meter hoogte, nog meer woestijnachtige hoogvlakte, meren en een hoogvlakte met bijzonder gegroepeerde stenen waar Salvador Dali zich ooit door heeft laten inspireren, rijden we naar de grens met Chili. Wij stappen bij de grensovergang (ook boven de 4000 m hoog) in een busje dat ons naar San Pedro de Atacama brengt.
We hebben drie fantastische dagen gehad. Niet alleen was alles wat we zagen prachtig, maar ook het samen optrekken met de (bijna) alleen Spaans sprekende Peruanen, Argentijnen en Boliviaan was een hele leuke en bijzondere belevenis.
Saludos, Inez & Han
-
24 Januari 2018 - 00:02
Inez En Han :
De filmpjes en foto's laten nog even op zich wachten. De WIFI is op dit moment niet sterk genoeg voor het uploaden van foto- en videobestanden :(. -
24 Januari 2018 - 09:47
Renee:
Prachtig verhaal. Krijg zelf ook erg veel zin om ver weg
te gaan. -
24 Januari 2018 - 09:54
Frans:
check :-)
-
24 Januari 2018 - 10:51
Anna:
Hoi Han en Inez. Eerder schreef ik geloof ik al dat het avontuur was begonnen, maar ik was te vroeg... Nu is het avontuur pas echt begonnen! :-) Laat jullie er maar heerlijk in onderdompelen. Hartelijke groet, Anna -
24 Januari 2018 - 11:46
Maaike:
Oei wat ziet het er allemaal prachtig uit. Geweldige reis maken jullie en ook echt de dingen doen die jullie zo fijn vinden. Veel plezier nog. Maaike -
24 Januari 2018 - 12:22
Inez En Han :
Foto's en filmpjes zijn geplaatst. -
24 Januari 2018 - 13:44
Doris:
Geweldige foto's! -
24 Januari 2018 - 16:10
Marco:
Mooi verhaal, jaloersmakende omgeving en prachtige foto's. We reizen zo (een beetje) met jullie mee. Een aansporing om te genieten is niet nodig geloof ik :) -
25 Januari 2018 - 13:39
Ellen Zweers:
Jeetje Han en Inez, wat een belevenissen en geweldige natuur en cultuur. Ben een heel klein beetje jaloers. Na al dat harde werken wat we de afgelopen maanden van Han hebben gevraagd is dit meer dan verdiend! ;-) Geniet nog even verder! -
25 Januari 2018 - 16:08
Kees:
Mooi avontuur jongens ! Blijf genieten. -
26 Januari 2018 - 20:00
Frans:
Schitterend! -
27 Januari 2018 - 16:16
Merilee:
Holy moly, wat ziet dit er adembenemend uit!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
